နယ်မြို့သိမ်မြို့မွှားလေးမှာ ကြီးပျင်းလာခဲ့ရတဲ့ စာရူးပေရူး ကဗျာရူး တောသားလေးကျွန်တော်ဟာ၊ အမေဆိုပြတဲ့ “လူလေးရယ်ငို .. ခိုဖမ်းလို့ပေး.. ခိုဖြူခိုပြာနက်ကယ် .. ဖမ်းခက်လှသေး”ကို နားယဉ်ခဲ့တယ်။ “ဝါဆိုဝါခေါင်ရေတွေကြီးလို့ သပြေသီးမှည့်ကောက်စို့ကွယ်၊ ခရာဆူးခြုံ ဟိုအထဲက မျှော့နက်မည်းကြီးတွယ်တတ်တယ်” “လှော်လှော် လှေကိုလှော် မြစ်ကို စုန်ဆင်း မည်.. လှော်ကြ လှော်ကြ လှော်ကြ မြစ်ကိုစုန်ဆင်းမည်” လို ကဗျာတေးတွေနဲ့ မူလတန်းအရွယ် ကျောင်းတက်လမ်းမှာ မိုးရေတွေထဲ ပြေးလွှားအော်ဟစ်သီဆိုခဲ့ဖူးတယ်။ အလယ်တန်းလောက်ကတည်းက ကဗျာတွေစမ်းရေး/ရူးရေးနေပြီး…
